آیا واریس مری درمان دارد ؟

واریس مری چیست؟

این واریس رگ های خونی گسترده ای هستند که بیشتر در مری و معده ایجاد می شوند. در مبتلایان به سیروز ، واریس در مری هنگامی به وجود می آید که جریان خون از طریق کبد مسدود شود و باعث افزایش فشار داخل سیاهرگ باب کبد شود که خون را از روده به کبد منتقل می کند. این حالت فشار خون بالای سیاهرگ باب نامیده می شود.

فشارخون سیاهرگ باب باعث افزایش فشار خون در رگهای تحتانی معده و مری می شود. این رگها برای فشار بیشتر طراحی نشده اند ، و بنابراین شروع به بزرگ شدن می کنند و در نتیجه واریس ایجاد می شود. پس از ایجاد واریس ، آنها پایدار باقی می مانند و اندازه آنها افزایش می یابد (اگر بیماری کبد بدتر شود) یا اندازه آنها کاهش (در صورت بهبود بیماری کبد) می یابد.

آیا واریس مری خطرناک است؟

واریس مری عارضه جدی سیروز است. بدون درمان ، بین ۲۵ تا ۴۰ درصد از افراد مبتلا به واریس ، یک قسمت خونریزی شدید (خونریزی) را تجربه می کنند که منجر به بیماری قابل توجهی یا حتی مرگ می شود. با تأکید بر اهمیت پیشگیری از خونریزی و معالجه بیماری کبد ، تقریباً ۱۵ درصد افرادی که از واریس خونریزی می کنند ، خواهند مرد.

واریس علائمی ایجاد نمی کند تازمانی که در آن پارگی یا نشتی ایجاد می شود و منجر به خونریزی گسترده می شود. علائم خونریزی واریس ها می تواند شامل استفراغ خون ، مدفوع به رنگ تیره یا سیاه و سرگیجه باشد. اگر خونریزی شدید باشد ، ممکن است فرد هوشیاری خود را از دست دهد.

خونریزی واریس مری نیاز به معالجه اضطراری پزشکی دارد. اگر به سرعت درمان نشود ، مقدار زیادی خون از بین می رود و خطرقابل توجه مرگ وجود دارد. در صورت بروز یک یا چند مورد از این علائم ، نباید سعی کنند به بیمارستان بروند و یا شخص دیگری آنها را منتقل کنند. آنها باید ۱۱۵ تماس بگیرند.

کارشناسان توصیه می کنند که همه مبتلایان به سیروز تست غربالگری را برای تعیین وجود واریس انجام دهند. در صورت کشف واریس ، ممکن است یک یا چند روش درمانی برای جلوگیری از خونریزی توصیه شود.

واریس مری چطور تشخیص داده می شود ؟

به دلیل عواقب جدی خونریزی و به دلیل درمان می توان این خطر را کاهش داد، متخصصان توصیه می کنند همه افراد مبتلا به سیروز تحت آزمایش قرار بگیرند تا مشخص شود که آیا واریس وجود دارد یا خیر.

آندوسکوپی فوقانی

متداول ترین روش تشخیص واریس مری با روشی است که به نام آندوسکوپی فوقانی شناخته می شود. در طی این روش ممکن است به بیمار آرام بخش تزریق شود و یک پزشک از طریق دهان شخص ، لوله ای نازک , شفاف و انعطاف پذیر را با دوربین در داخل دستگاه قرار می دهد که داخل مری و معده را مشاهده کند.

در صورتی که واریسی یافت نشود ، متخصصان آندوسکوپی فوقانی را در دو یا سه سال تکرار می کنند. در صورت تشخیص واریس ، معمولا آندوسکوپی را هر یک تا دو سال تکرار می کنند تا بر روی واریس نظارت شود. اگر دارویی برای کاهش خطر خونریزی تجویز شود ، آندوسکوپی معمولا نیازی به تکرار ندارد. زمان آندوسکوپی مکرر به ظاهر واریس ، علت بیماری کبد و سلامت کلی فرد بستگی دارد.

کپسول آندوسکوپی

جایگزینی که کمتر به جای آندوسکوپی فوقانی استفاده می شود شامل بلع یک کپسول با یک دوربین ریز است. بیمار کپسول را در حالی که به سمت راست تکیه داده قورت می دهد ، و بعد از آن هر ۳۰ ثانیه یک نوبت آب می نوشد. کپسول عکس هایی از پوشش مری و معده را به دستگاه ضبط که در خارج از بدن قرار دارد, می فرستد. سپس یک پزشک برای بررسی وجود ناهنجاری ، عکس ها را بررسی می کند. آندوسکوپی کپسول از آندوسکوپی سنتی گرانتر است و در کلیه مراکز در دسترس نیست.

تعیین خطر خونریزی از واریس های مری خطر خونریزی واریس به عوامل مختلفی از جمله اندازه ، شکل ، محل و شکل ظاهری واریس و همچنین شدت بیماری کبد فرد و سابقه قبلی خونریزی از واریس بستگی دارد.

روش های پیشگیری از خونریزی واریس مری

در صورت تشخیص واریس ، معمولا یک یا چند روش درمانی برای کاهش خطر خونریزی توصیه می شود. ریسک درمان باید در برابر فواید آن برای هر بیمار سنجیده شود. به عنوان مثال ، مسدود کننده بتا باعث کاهش بقا در بیمارانی می شود که به آسیت مقاوم (آب آوردگی شکم که به درمان استاندارد پاسخ نمی دهد) مبتلا هستند. مسدود کننده های بتا همچنین ممکن است درمان آسیت را سخت تر کنند.

۱- از مصرف الکل خودداری کنید.

یکی از مهمترین راههای کاهش خطر خونریزی واریس ، متوقف کردن نوشیدن الکل است. الکل می تواند سیروز را بدتر کند ، خطر خونریزی را افزایش داده و خطر مرگ را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. متوقف کردن نوشیدن الکل بسیار دشوار است ، به خصوص برای افرادی که سالهاست که زیاد می نوشند. در مورد برنامه های درمانی و پشتیبانی از اعتیاد به الکل با یک ارائه دهنده خدمات بهداشتی صحبت کنید. باکلوفن دارویی است که نشان داده است که ولع مصرف الکل را در بیماران مبتلا به سیروز را کاهش می دهد. بیمارانی که می توانند نوشیدن الکل را متوقف کنند می توانند شاهد بهبود چشمگیری در علائم مرتبط با سیروز باشند.

۲- کاهش وزن

بسیاری از افراد مبتلا به سیروز به دلیل چاقی به بیماری کبد چرب مبتلا هستند. چاقی ممکن است تنها دلیل آسیب کبدی باشد یا ممکن است یک عامل مؤثر باشد. کاهش وزن می تواند چربی را از کبد خارج کرده و باعث آسیب بیشتر شود.

۳- مسدود کننده های بتا

مسدود کننده های بتا ، که به طور سنتی برای درمان فشار خون بالا مورد استفاده قرار می گیرند ، رایج ترین دارو برای جلوگیری از خونریزی واریس است. مسدود کننده های بتا فشار داخل واریس را کاهش می دهند ، که می تواند خطر خونریزی را ۴۵ تا ۵۰ درصد کاهش دهد [۱]. اشکال مختلفی از مسدود کننده های بتا وجود دارد. دو نوع متداول مسدودکننده بتا برای جلوگیری از خونریزی پروپرانولول (ایندورال) و نادولول (کورگارد) هستند. دوز دارو معمولا براساس فشار خون و ضربان قلب فرد تنظیم می شود. مهم است که داروها را هر روز دقیقا مطابق دستورالعمل مصرف کنید. اگر فشار خون خیلی کم شود ، مانند فشار سیستولیک (تعداد بالای) که به کمتر از ۱۰۰ کاهش یابد ، مصرف این دارو متوقف می شود. خواندن فشار خون در خانه بیشتر از خواندن فشار خون واحد ثبت شده در مطب ، به پزشکان کمک خواهند کرد. بیماران می توانند برای تجویز کاف فشار خون به پزشک مراجعه کنند.

نکته مهم این است که سایر انواع مسدود کننده های بتا (به عنوان مثال ، لیبلالول ، آتنولول ، متوپرولول) ممکن است در کاهش خطر خونریزی مؤثر نباشند.

شایعترین عوارض جانبی بتا بلاکرها شامل :

• کندترشدن ضربان نبض
• کاهش فشار خون
• خستگی
• سرگیجه

نظارت بر ضربان قلب و فشار خون در خانه و آوردن اطلاعات آن به کلینیک می تواند به پزشک شما کمک کند که دوز بتا مسدود کننده شما را تنظیم کند. مسدود کننده های بتا همچنین می توانند باعث بی خوابی ، کاهش توانایی در ورزش ، ضربان آهسته قلب ، ناتوانی جنسی و سر و دست و پا شوند. مسدود کننده های بتا مورد استفاده برای سیروز می توانند علائم آسم ، سایر بیماری های ریه یا بیماری عروق خونی (مانند بیماری عروق محیطی) را بدتر کنند. در نتیجه ، آنها به طور معمول برای افرادی که دارای این شرایط هستند ، تجویز نمی شوند. قبل از قطع دارو باید درمورد عوارض جانبی با پزشک معالج صحبت شود.همانطور که گفته شد ، ممکن است بتا بلاکرها در بقیه بیمارانی که آسیت مقاوم دارند ، بقا را کاهش دهد (آب آوردگی شکم که به درمان استاندارد پاسخ نمی دهند). مسدود کننده های بتا همچنین ممکن است درمان آسیت را سخت تر کنند.

باند گذاری واریس مری

گذاشتن باند واریس مری روشی است که در طی آندوسکوپی انجام می شود. یک پزشک نوارهای لاستیکی کوچک را در اطراف واریس قرار می دهد تا از خونریزی آنها جلوگیری شود. آندوسکوپی تقریبا هر دو هفته پس از قرار دادن باندها تکرار می شود تا مشخص شود که آیا باند اضافی لازم است یا خیر. داروهایی برای کاهش اسید معده ، که به عنوان مهارکننده های پمپ پروتون شناخته می شوند (به عنوان مثال ، امپرازول ، لانسوپرازول ، پنتوپرازول ، اس امپرازول ، دکسلانسوپرازول) دو بار در روز بعد از باندینگ مصرف می شود که به سرعت بهبود ساییدگی / زخم های ایجاد شده در هنگام گذاشتن باند واریس مری کمک می کند.

بستن باند واریس معمولا برای افرادی انجام می شود که از دچار خونریزی واریس شده اند. با این وجود می توان برای جلوگیری از خونریزی نیز انجام داد ، به خصوص در افرادی که واریس آنها بزرگ است و یا ویژگی های دیگری دارند که خطر خونریزی را افزایش می دهد. همچنین ممکن است در افرادی انجام شود که نتوانند مسدود کننده های بتا را تحمل کنند.

source : Esophageal varices