لنفانژیت عفونت عروق لنفاوی است که مایع لنفاوی را در سراسر بدن حمل می کند.
لنفانژیت معمولا به درمان آنتی بیوتیکی نیاز دارد. عفونت های پوستی شایع ترین علت لنفانژیت هستند.
مایع لنفاوی بدن و سیستم لنفاوی به فرد کمک می کند تا با عفونت ها مبارزه کند. معمولاً مایع لنفاوی به محل عفونت می رود تا لنفوسیت ها را برای کمک به مبارزه با عفونت تحویل دهد. لنفوسیت ها گلبول های سفید خون هستند.
گاهی اوقات، مایع لنفاوی عفونی در یک ناحیه از بدن به رگ‌های لنفاوی می‌رود و باعث لنفانژیت می‌شود.
در این مقاله با علل و علائم لنفانژیت و همچنین نحوه تشخیص و درمان آن توسط پزشکان بیشتر آشنا شوید.
علل عفونت عروق لنفاوی چیست ؟
لنفانژیت نوعی عفونت ثانویه است، به این معنی که به دلیل عفونت دیگری رخ می دهد.
هنگامی که عفونت از محل اصلی به عروق لنفاوی می رسد، رگ ها ملتهب و عفونی می شوند.
عفونت های باکتریایی شایع ترین علت لنفانژیت هستند. لنفانژیت ممکن است ناشی از عفونت ویروسی یا قارچی نیز باشد.
هر آسیبی که به ویروس، باکتری یا قارچ اجازه ورود به بدن را بدهد، می تواند باعث عفونت شود که منجر به لنفانژیت می شود. برخی از دلایل احتمالی عبارتند از:
- زخم های سوراخ شده، مانند پا گذاشتن روی میخ یا اشیای تیز دیگر
- عفونت های پوستی درمان نشده یا شدید، مانند سلولیت
- نیش و نیش حشرات
- زخمی که نیاز به بخیه دارد
- زخم های جراحی عفونی
- اسپوروتریکوزیس، یک عفونت قارچی پوستی رایج در میان باغبانان
علائم و نشانه های بیماری لنفانژیت چیست ؟
افراد مبتلا به لنفانژیت ممکن است متوجه رگه های قرمز رنگی شوند که از محل آسیب به مناطقی که غدد لنفاوی زیادی وجود دارد، مانند زیر بغل یا کشاله ران کشیده شده است.
رگه‌های قرمز غیرقابل توضیح در هر ناحیه از بدن نیز می‌تواند نشانه لنفانژیت باشد، به خصوص در فردی که عفونت پوستی دارد.
سایر علائم لنفانژیت می تواند شامل موارد زیر باشد:
- زخمی که اخیرا ایجاد شده و بهبود نمی یابد
- احساس بیماری یا ضعف
- تب
- لرز
- سردرد
- انرژی کم و از دست دادن اشتها
- تورم در نزدیکی آسیب ایجاد شده یا کشاله ران یا زیر بغل
اگر لنفانژیت درمان نشود می تواند به خون سرایت کند. این عفونت خطرناک به نام سپسیس ممکن است باعث تب بسیار بالا، علائمی شبیه آنفولانزا و حتی نارسایی اندامی شود.
اگر فردی بعد از آسیب دیدگی احساس بیماری داشته باشد یا تب بالا و علائم لنفانژیت دارد، باید به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشد.
افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ممکن است در برابر لنفانژیت آسیب پذیرتر باشند. ابتلا به برخی شرایط مانند دیابت، HIV یا سرطان، یا مصرف داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند، از جمله داروهای شیمی درمانی، همگی ممکن است خطر ابتلا به لنفانژیت را افزایش دهند.
افرادی که دارای علائم عفونت پوستی هستند با داشتن این شرایط باید به پزشک مراجعه کنند.
تشخیص عفونت سیستم لنفاوی چگونه است ؟
پزشک ممکن است تنها بر اساس علائم فرد به لنفانژیت مشکوک شود. اگر فردی غدد لنفاوی متورم داشته باشد، رگه های قرمز ناشی از آسیب یا سایر علائم عفونت داشته باشد، پزشک ممکن است درمان را با آنتی بیوتیک آغاز کند.
آنها همچنین معمولاً یک معاینه کامل برای یافتن منبع اصلی عفونت انجام می دهند زیرا می تواند برای انتخاب درمان مناسب موثر باشد.
معمولا ، پزشکان در حالی که منتظر نتایج کشت هستند، برای بیمار آنتی بیوتیک تجویز می کند. کشت آسیب می‌تواند نشان دهد که عفونت باکتریایی، ویروسی یا قارچی است و کدام دارو مؤثرتر است.
با نتایج یک کشت، پزشک ممکن است درمان را تغییر دهد یا داروهای بیشتری را به برنامه درمانی فرد اضافه کند.
در برخی موارد، پزشک ممکن است بیوپسی غدد لنفاوی متورم را برای رد سایر شرایط انجام دهد. آزمایش خون نیز ممکن است مفید باشد، به خصوص اگر علت عفونت نامشخص باشد.
عوارض لنفانژیت چیست؟
لنفانژیت می تواند به سرعت گسترش یابد و منجر به عوارضی مانند:
- سلولیت، عفونت پوستی
- باکتریمی یا باکتری در خون شما
- سپسیس، عفونت سراسری بدن که خطرناک است
- آبسه، توده ای دردناک و پر از چرک که معمولاً با تورم و التهاب همراه است
اگر باکتری وارد جریان خون شما شود، این وضعیت می تواند خطرناک باشد. در صورت بروز هر یک از موارد زیر فوراً به پزشک خود مراجعه کنید:
- افزایش درد یا قرمزی در محل عفونت
- رگه های قرمز در حال رشد
- چرک یا مایعی که از غدد لنفاوی می آید
- تب بیش از۳۸ درجه برای بیش از دو روز
- آنتی بیوتیک ها را طبق دستور مصرف کنید تا از عوارض آن جلوگیری کنید. یک دوز را به خصوص در روزهای اول درمان فراموش نکنید.
درمان لنفاژیت
لنفانژیت می تواند به سرعت گسترش یابد، بنابراین پزشکان معمولاً درمان تهاجمی عفونت زمینه ای را توصیه می کنند.
در بیشتر موارد، فرد برای درمان عفونت باکتریایی به آنتی بیوتیک نیاز دارد. آنتی بیوتیک های داخل وریدی (IV) باعث جذب سریعتر دارو می شود ، بنابراین ممکن است فرد نیاز به دریافت آنتی بیوتیک IV در بیمارستان یا مطب پزشک داشته باشد.
اگر عفونت قارچی یا ویروسی باشد، پزشک داروهای ضد قارچ یا ضد ویروسی را تجویز می کند.
اگر دور اول دارو عفونت را از بین نبرد، ممکن است فرد به دور دیگری از دارو نیاز داشته باشد. به ندرت، ممکن است یک فرد برای برداشتن بافت عفونی به جراحی نیاز داشته باشد.
لنفانژیت می تواند بسیار دردناک باشد. برای کاهش درد فرد می تواند گزینه های زیر را امتحان کند :
- استفاده از کمپرس گرم روی آسیب و نواحی دارای رگه های قرمز
- استفاده از داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن
- مصرف داروهای مسکن با تجویز پزشک
دوره نقاهت بیماری عفونت سیستم لنفاوی
بهبودی لنفانژیت می تواند روزها، هفته ها یا حتی ماه ها طول بکشد. سرعت بهبودی بستگی به این دارد که عفونت چقدر جدی بوده و فرد قبل از عفونت چقدر سالم بوده است.
ممکن است بهبودی در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند مانند نوزادان و بزرگسالان مسن تر بیشتر طول بکشد.
با درمان سرعت گسترش عفونت باید کاهش یابد. برای ارزیابی اینکه آیا درمان مؤثر است یا خیر، پزشک ممکن است خطوط قرمز را با یک نشانگر مشخص کند یا عکس بگیرد تا ببیند که آیا آنها پس از درمان منقبض می شوند یا ادامه می یابند.
اگر رگه‌های بیشتری ظاهر شود، به نظر می‌رسد زخم بدتر می‌شود یا علائم بیشتری در فرد ایجاد می‌شود، ممکن است نشانه‌ای از عدم کارآمدی درمان باشد.
برخی از عفونت های لنفانژیت به پوست، ماهیچه یا سایر بافت ها آسیب می رسانند. بهبودی از این عوارض می تواند زمان بر باشد.
فردی که برای برداشتن بافت آسیب دیده جراحی می کند، ممکن است برای بهبودی نیاز به فیزیوتراپی داشته باشد. با این حال، در بیشتر موارد، افراد بعد از بهبود عفونت لنفانژیت به زودی می توانند به زندگی عادی خود بازگردند.
دربرخی از افراد امکان عود لنفاژیت وجود دارد. این یک نوع لنفانژیت مزمن است که با درمان برطرف می شود و بعداً دوباره ظاهر می شود.
اگر عفونت اصلی ایجاد لنفاژیت به درستی درمان نشود ، امکان عود لنفاژیت بیشتر است. به عنوان مثال، افراد مبتلا به پای ورزشکار(قارچ پا) که به لنفانژیت تبدیل شده است ، اگر به طور کامل درمان نشود، امکان عود دوباره بیماری وجود دارد.
افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ممکن است مستعد ابتلا به لنفانژیت باشند زیرا بدن آنها کمتر می تواند با عفونت ها مقابله کند.
اگر فرد دلیل رگه های قرمز روی بدن را نداند ممکن است لنفانژیت برای او دردناک و ترسناک باشد. از آنجایی که به سرعت گسترش می یابد، تلاش برای درمان خانگی یا منتظر ماندن و دیدن بهتر یا بدتر شدن آن خطرناک است.
با این حال، بهبودی سریعتر با درمان پزشکی امکان پذیر است. حتی برای افرادی که مشکلات جدی در زمینه سلامتی دارند، درمان می تواند بسیار موثر باشد.
فردی که علائم لنفانژیت دارد باید با پزشک خود تماس بگیرد یا به اورژانس مراجعه کند، خصوصا اگر تب یا احساس بیماری شدیدی داشته باشد.
برخی افراد برای آسیب پوستی تمایلی ندارند که به پزشک مراجعه کنند. درمان پزشکی حداقل این اطمینان را به شما می دهد که تا حد امکان درمان سریع و موثری داشته باشید.
